Oto Dziewica pocznie i porodzi Syna…” (Iz 7, 14 i Mt 1, 23)

Całe powołanie Wspólnoty zamyka się jej nazwie – “Emmanuel”, czyli “Bóg z nami”. Aby nieść zbawienie ludziom, Chrystus-Emmanuel przyszedł na świat, stał się bliski nam, stał się człowiekiem.

Dla członków Wspólnoty “być Emmanuelem” na podobieństwo Chrystusa to żyć w jedności z Bogiem w świecie, zaakceptować życie proste w duchu ubóstwa, wziąć Maryję do siebie oraz uczestniczyć w misji Kościoła.

DOMOSTWA
DOMOSTWA
Domostwa to spotkania mające na celu wparcie i ożywianie zaangażowania każdego z członków Wspólnoty w zakresie praktyki życia w duchu adoracji, współodczuwania i ewangelizacji. Członkowie jednego domostwa to 6 do 10 osób reprezentujących różne stany życia – spotykają się regularnie raz w tygodniu.
Domostwo zaczyna się modlitwą uwielbienia, po której dzielimy się Słowem Bożym, świadectwem naszego życia i modlimy się jedni za drugich. Domostwa są podstawowym miejscem, w którym toczy się życie wspólnotowe.
AKOMPANIAMENT
AKOMPANIAMENT
W życiu osobistym i wspólnotowym, każdy jest wspierany przez osobę towarzyszącą (tzw. akompaniatora). Akompaniator
ma pomagać żyć w harmonii z wolnym i odpowiedzialnym wyborem zaangażowania we Wspólnocie w odpowiedzi na Boże powołanie. Rolą osoby towarzyszącej jest udzielanie rad prowadzących do wskazania możliwych wyborów, by osoba akompaniowana była w stanie sama, w wolności podejmować decyzje.
Akompaniament jest poufny. Akompaniatorem zostaje osoba, na którą zgodzi się ten, komu ma towarzyszyć i zawsze może nastąpić zmiana.
SPOTKANIA WSPÓLNOTOWE
SPOTKANIA WSPÓLNOTOWE
Każdy z członków Wspólnoty może brać udział w comiesięcznych spotkaniach wspólnotowych (są to weekendy lub dni skupienia).
Jest to uprzywilejowane miejsce życia braterskiego poprzez spotkania, wspólną modlitwę, liturgię, formację, świadectwa i służby. Podczas weekendów spotykają się członkowie mieszkający w jednym regionie. Raz lub dwa razy w roku organizowane są weekendy ogólnokrajowe, które są wspaniałą okazją do spotkania braci i sióstr mieszkających daleko.

Wstępujemy do Wspólnoty w różny sposób. Wywodzimy się z różnych środowisk: chrześcijanie od zawsze, świeżo nawróceni, powracający do wiary, w małżeństwie i rodzinie, jako celibatariusze, młodzi w poszukiwaniu powołania. Niektórzy z nas zostali poruszeni przez modlitwę uwielbienia, radość, liturgię, modlitwę, śpiewy. Inni praz miłość braterską, dzieła misyjne. Chęć lepszego poznania Wspólnoty, a później wstąpienie do niej jest ważnym momentem historii każdej osoby. Do odkrycia powołania prowadzi spotkanie i poznanie członków Wspólnoty. Starają się oni pomóc jasno zobaczyć osobistą drogę we Wspólnocie oraz podpowiedzieć jak każdy może nią podążać. W tym celu Statuty przewidują etap przyjęcia i rozeznania, trwający od 1 miesiąca do 2 lat, podczas którego możemy zweryfikować razem autentyczność powołania.

Wstąpienie do Wspólnoty oraz zaangażowanie są decyzją, wyborem. Zaangażowanie we Wspólnocie jest podejmowane po etapie przyjęcia i rozeznania. Jest odnawiane co roku. Piotr Goursat, założyciel Wspólnoty, pragnął, aby to zaangażowanie było odnawialne, aby każdy pozostawał wolny i mógł ciągle decydować o trwaniu w swoim wyborze.

Start typing and press Enter to search