Nazwę “Bractwo Jezusowe” zaczerpnięto z dwóch tekstów Pisma Świętego: “Wszyscy oni trwali jednomyślnie na modlitwie razem z niewiastami, Maryją, Matką Jezusa i braćmi Jego” (Dz 1, 14); “Oto moja matka i moi bracia. Bo kto pełni wolę Bożą, ten Mi jest bratem, siostrą i matką”
(Mk 3, 34-35). Żeby być bratem Jezusa, trzeba mieć Serce Jezusowe, w tym celu należy wziąć Maryję do siebie i pozwolić, aby Duch Święty odnawiał nasze serce.

“Odbiorę wam serce kamienne i dam wam serce z ciała. Ducha mojego chcę tchnąć w was…” (Ez 36, 26b-27a).

Spośród katolickich członków Wspólnoty Emmanuel niektórzy mogą otrzymać powołanie bardziej radykalne. W sercu Wspólnoty, Bractwo Jezusowe, proponuje dar z siebie przez konsekrację, decyzję jeszcze większej wierności Kościołowi, a także oddanie się do dyspozycji na rzecz misji w ramach działań Wspólnoty. Konsekracja ta typu chrzcielnego dokonuje się w duchu i według form niżej opisanych.

Niektórzy katolicy, nie będący członkami Wspólnoty Emmanuel, lecz zaangażowani we wspólnotach o podobnym duchu mogą być przyjęci do Bractwa Jezusowego. Osoby te mają udział w łaskach i duchu Bractwa nie należąc do zarządu ani mu nie podlegając.

Konsekracja w Bractwie Jezusowym jest dobrowolnym odnowieniem konsekracji ochrzczonych (Lumen Gentium, 10). Jest to całkowity dar z siebie, aby pozostawać do dyspozycji Pana, Jego Kościoła i ewangelizacji. Poprzez ten akt człowiek wyraża pragnienie, aby dać się spalić Miłości Bożej. Konsekracja dokonuje się przede wszystkim przez pogłębienie udziału w łaskach Wspólnoty Emmanuel takich, jak adoracja Jezusa Eucharystycznego, z której wyrasta współczucie dla wszystkich ludzi umierających z głodu w znaczeniu materialnym lub duchowym, i pragnienie ewangelizacji świata, zwłaszcza najuboższych.

Konsekracja ta dokonuje się wobec Jezusa w Najświętszym Sakramencie, w łasce Serca Jezusowego, zgodnie z tradycją Paray-le-Monial. Konsekracja w Bractwie Jezusowym wymaga głębszej solidarności wspólnotowej oraz całkowitej wierności Kościołowi i miłości do niego. Konsekrowani ofiarowują siebie, aby przyjąć ogień miłości Chrystusa i promieniować nim we Wspólnocie Emmanuel, a wraz z nią wszędzie, gdzie zostaną posłani.